Στο κίνημα των vegan δεν έχω καμία ενοχική υποχρέωση (βλ. ΕΔΩ την ωδή στην κρεατοφαγία που είχα γράψει πρόσφατα), αλλά επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, συνηθίζω τελευταία (σαν τον Μιθριδάτη), οπουδήποτε βρω κάτι ακραιφνώς χορτοφαγικό να το δοκιμάζω, επειδή να το βλέπω πως προς τα εκεί οδεύει ολοταχώς το πράγμα (για λόγους eco-sustainability, αλλά & ηθικούς) & δεν θα ήθελα να μου σκάσει απότομα η καταναγκαστική δίαιτα «σπόρια σκέτα» από εκεί που κατανάλωνω επτά ημέρες τη βδομάδα κρέας -χώρια τα αβγά, τα γαλακτομικά & τα ψάρια…
Οι περισσότεροι, λοιπόν, θα εκπλαγείτε με το πόσο έχει προοδεύσει η χορτοφαγική κουζίνα & η ζαχαροπλαστική, οι οποίες χρησιμοποιούν καθαρές από αίμα & ζωϊκή εκμετάλλευση πρώτες ύλες για να μιμηθούν την τεράστια απόλαυση που τόσα χρόνια την παίρναμε κυνηγώντας, εκτρέφοντας & σκοτώνοντας ως το κυρίαρχο είδος.
Τις προάλλες, για παράδειγμα, έφαγα στο αγαπημένο Ohh Boy στο Παγκράτι αυτό το νόστιμο burger με μπιφτέκι από μαύρο φασόλι, μελιτζανοσαλάτα, μαγιονέζα tofu & ψωμί χωρίς ζωϊκά (βλ. φωτό πάνω). Δεν ήταν σαν bacon mushroom melt, αλλά ούτε σαν τις σόλες που σερβίρουν στο μονολιθικό Avocado του Συντάγματος (διάβασε σχετικά ΕΔΩ). «Μια χαρά θα κάνει τη δουλειά του όταν δια νόμου & δια παντός απαγορευτεί το μοσχαράκι», παρηγορήθηκα…
Σούπερ λαχταριστή & η vegan σοκολατίνα (βλ. φωτό κάτω), πολύ καλύτερη από το 90% των κανονικών γλυκών που είναι επιπλέον τίγκα στο ανθυγιεινό βούτυρο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: όπου οι vegan συνταγές είναι απολαυστικές, όπως στο Ohh Boy, τις προτιμούμε! Όχι γιατί δεν πρέπει να κλέβουμε τα αβγά από τις κοτούλες, όπως διατείνονται οι ιδεοληπτικοί vegan (έχεις δει πως συμπεριφέρονται οι ίδιοι στους ανθρώπους;), αλλά από καθαρό ένστικτο αυτοσυντήρησης, το μόνο επιχείρημα ομολογώ που μπορεί να με πείσει να κόψω τις σπαλομπριζόλες.
