Ό,τι κι αν έχεις ακούσει ή διαβάσει για την περιβόητη Ταβέρνα του Οικονόμου, άκου εμένα:
Ένα ωραίο φιλέτο κοτόπουλο με νοστιμότατα κολοκυθάκια κι από δίπλα μελιτζάνες ιμάμ & φάβα (βλ. φωτογραφία πάνω), δεν είναι από μονός του λόγος να κινήσεις από κάποια μακρινή συνοικία για να φτάσεις ως εδώ, καταπίνοντας στο τέλος κι όλη την ταλαίπα με το παρκάρισμα.
Τι να τα κάνεις τα κουνέλια τα κοκκινιστά, τους κόκορες τους κρασάτους, τα στιφάδο, τα λαδερά & τις άλλες σπεσιαλιτέ του μικρού και μετρημένου μενού, αν είναι να σε κουράσει η σημερινή βραδιά πριν καν ξεκινήσει; Δεν είχες, δηλαδή, εσύ μια καλή ταβέρνα στη γειτονιά σου κι έπρεπε να ανηφορίσεις στα Πετράλωνα; Μας κοροϊδεύεις;
Η Αθήνα γεμάτη από «μυστικά» κουτούκια
Γνήσια φαγάδικα σαν κι αυτό εδώ είναι πιο πολύ το ιερό δισκοπότηρο των μικρών νησιών όπου διακοπεύουμε το καλοκαίρι, φοβούμενοι διακαώς ότι θα μας τα εξαφανίσει ο «τουρισμός». Όμως η Αθήνα, παιδιά, βρομάει με «μυστικά» κουτούκια, μικροτοπικούς θεσμούς της αποθεωμένης πια «ταπεινής ελληνικής κουζίνας». Εστιατοριάκια που μαγειρεύουν σαν να φυλάει σκοπιά πάνω απ’τις κατσαρόλες, όχι η μάνα σου που είναι το συνηθισμένο, αλλά ο συγχωρεμένος ο παππούς σου! Που βγάζει αυτό, αν με καταλαβαίνεις, μια άλλη νοστιμιά, τραχιά & ιδιαίτερη…
Αυτοί που θεωρούν τον Οικονόμου must
Αν, όμως, πάλι η μακροβιότητα, αν η φανατική πελατεία που γερνάει, πεθαίνει & ύστερα ξαναγεννιέται από τις στάχτες της μαζί με το (σχεδόν) αιωνόβιο μαγαζί των ενενήντα χρόνων, αν οι πολλοί foodie θαμώνες, οι ψαγμένοι καλλιτέχνες & όσοι αυτοπροσδιορίζονται διανοούμενοι Αθηναίοι, αυτοί που το συγκαταλέγουν πάντα στις short list με τα «αυθεντικά» της Αθήνας, αν όλα αυτά σημαίνουν κάτι για σένα, τότε η Ταβέρνα του Οικονόμου αξίζει το ταξίδι -δεν πάει να μένεις & στη Βούλα, που λέει ο λόγος. Να μη χάσεις αυτό το μεταμοντέρνο γαστρονομικό performance, την καταναγκαστική επιστροφή στις ρίζες, το προσκύνημα στην Παναγιά τη Ρέγκα.
Για το καλό σου, να είναι μέρα-μεσημέρι, γιατί το βράδυ τα φώτα εδώ είναι ρεμπέτικα, σαν το Μινόρε της Αυγής, και μαζί με την ώχρα στον τοίχο και τις συζητήσεις ΚΚΕ εσωτερικού από το διπλανό τραπέζι, μπορεί να σε στείλουν από ταξίδι στο χρόνο έως την αυτοκτονία -αν έχει και Πανσέληνο.
TIP: Στο τέλος μην παραλείψεις τον χαλβά!