Λίγο που αυτό το εστιατόριο είναι πάντα φουλ ρεζερβέ, λίγο που έτσι κι αλλιώς απεχθάνομαι να τηλεφωνώ μέρες νωρίτερα για κρατήσεις σε μέρη που από τη φύση τους θα έπρεπε να είναι πιο casual, δηλαδή «άντε πάμε εδώ δίπλα να πιούμε ένα κρασί και να τσιμπήσουμε κάτι«, αξιώθηκα μόλις πριν από λίγο καιρό να κλείσω τραπέζι στο wine-bar-restaurant Stinking Bishop στο Κολωνάκι & ήδη από τη σαλάτα η εμπειρία ήταν απογοητευτική…
Δεν χρειάζεται να μπω σε περιττές λεπτομέρειες. Αρκεί να αναφέρω ενδεικτικά:
- Η Κρητική σαλάτα ήταν θεόξινη. Δεν με νοιάζει αν ήταν η ντομάτα, το τυρί, το ξύδι, το λεμόνι. Με νοιάζει ότι ομόφωνα δεν τρωγόταν.
- Το wagyu beef ήρθε κρύο. Ψυχρό. Θα το καταλάβαινα αν ήταν σασίμι. Αλλά με πατατούλες φούρνου από δίπλα ήταν σαν να μην μπήκε ποτέ στα μικροκύματα.
- Ο τόνος (βλ. φωτογραφία κάτω) αποδείχτηκε λύσσα στο αλάτι. Δεν υπερβάλλω. Είμαι από το Μεσολόγγι & έχω συνηθίσει στα αλμυρά της μάνας μου. Αυτό, όμως, ήταν too much.
Αυτό το Stinking Bishop έχει μάλλον γίνει ανάρπαστο σε παρέες από κυρίους με πούρα -σαν αυτούς που κάθονταν δίπλα μας & μας λιβάνιζαν αγενώς. Έχω διαβάσει ότι ο καπνός καταστρέφει τους γευστικούς κάλυκες.
Μου είπαν κάποιοι «μήπως του ξαναδώσεις μια ευκαιρία;«, όμως έχω κι έναν 4° λόγο να μην ξαναπάω ποτέ: δεν έχω χρόνο για πειράματα.
