Δεν είχα γεννηθεί το 1974 που άνοιξε το Σπύρος & Βασίλης (στην ίδια πάντα διεύθυνση πίσω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία), αλλά τα τελευταία 20 χρόνια που γυρίζω και δοκιμάζω τις κουζίνες της Αθήνας -από τα casual snacks μέχρι την haute cuisine- αυτό εδώ είναι ένα από τα πιο σταθερά σημεία αναφοράς: τίποτα δεν έχει αλλάξει, εκμοντερνιστεί ή μπαγιατέψει, δεν έχει παρακμάσει ή χαλάσει… Κι αυτό είναι πολύ τίμιο & σπάνιο από μόνο του.
Το Σπύρος & Βασίλης είναι ίσως η μόνη επιλογή αν στην Αθήνα επιθυμήσεις κλασική γαλλική κουζίνα, μια αυθεντική & αξιοπρεπή Εntrecôte Café de Paris, ένα σπιτικό Pate foie gras ή μια Πάπια πορτοκάλι με Grand Marnier. Το Chez Lucien είναι πολύ χίπικο & το L’Abreuvoir πολύ ακριβό και μου μυρίζει και κάπως σαν «γεροντίλα» ή «πολιτικό βυζαντινισμό». Ενώ το Σπύρος & Βασίλης είναι πιο οικείο -χωρίς να του λείπουν οι μεγαλοαστοί πελάτες που παραγγέλνουν αχλάδι με σος ροκφόρ.
Τώρα το καλοκαίρι βγάζει και τραπεζάκια έξω στην απέναντι πλατεία που έχει δροσιά. Θαύμα!
