Απ’ οοοοοόλες τις εικαστικές εκθέσεις που τρέχουν αυτή τη στιγμή στο «νέο Βερολίνο», από τις ελαιογραφίες της Λαμπράκη-Πλάκα μέχρι τα installations εκεί που κατουράνε τα σκυλάκια, το Portals στο παλιό Καπνεργοστάσιο είναι το πιο άχαστο -να πας με τον άνθρωπό σου, με τα παιδιά σου, μόνος σου, και να πετάξει το μυαλό σου κάπου σημαντικά.
Γιατί να πάω στο Portals;
Σπουδαίοι καλλιτέχνες, έργα-σταθμοί, κι ένα curation με συμπαγές & συνεκτικό σκεπτικό που γίνεται λιανά στα άψογα κείμενα (για Πούλιτζερ) που συνοδεύουν τις ενότητες -αντί να σκάνε οι αρλούμπες σύννεφο, όπως συμβαίνει συνήθως- όλα σε ανταμείβουν με το παραπάνω για την παράκαμψη που έκανες προς Κολωνό.
Τι είναι Τέχνη;
Από τότε που ο Duchamp υπέγραψε έναν ουρητήρα και είπε “είναι Τέχνη γιατί το λέω εγώ» (περίπου), έχει βρει εκατομμύρια μιμητές που νομίζουν οι κακομοίρες ότι είναι η ΝταΒίντσι. Και επειδή το πρόχειρο εργάκι τους δεν πείθει, δεν κινητοποιεί, δεν συγκινεί από μόνο του, μας κουράζουν με ατέρμονες συζητήσεις & promo γύρω απ’αυτό, μέχρι που τελικά έχουμε ξεχάσει τι στο διάολο δημιούργησαν για να απαιτούν τώρα την προσοχή μας…
«Το αφήνει ανοιχτό να σκεφτεί ο καθένας ό,τι θέλει» έλεγε ένας cute μπαμπάς στην κορούλα του μπροστά στη φωτογραφία του αγαπημένου Πάνου Κοκκινιά, ειδική παραγγελία γι’αυτή την έκθεση. Ακριβώς! Δεν βγαίνει ο καλλιτέχνης & το entourage να μας μπουκώσει με φανφάρες για αυτό που έκανε. Μιλάει μουγκό το έργο -ακόμη και στο εξάχρονο. Δεν λέει, λέει, να στεγνώνει το σάλιο, χωρίς να λέει τίποτα.
Συμπέρασμα;
Οπότε, φίλοι μου, όταν επιστρέψετε από τα νησάκια, σας περιμένει κάτι πολύ όμορφο, οργανωμένο υποδειγματικά και δωρεάν από το @neongreece (δεν τα παίρνω, απλά τους θαυμάζω), στον impressive χώρο του παλιού Καπνεργοστασίου, που έχει αναμορφωθεί με πάνσωστο τρόπο και μου θύμισε φιλόδοξη Βαρκελώνη, τότε στην ακμή της.
Τέλος, ένα μπράβο στη Βουλή των Ελλήνων που συνδιοργανώνει την έκθεση. Είναι τεράστια πρόοδος το ανοιχτόμυαλο Portals σε σχέση με τη Βουλή των Εφήβων…
