Paleo // Σπάνια κρασιά & από δίπλα «λίγη τέχνη» στο μεγάλο λιμάνι

Κάτι σπουδαίο ένιωσα να γεννιέται σε αυτήν την εργατική συνοικία του Πειραιά. Εύχομαι μόνο να μη μιλάμε για το νέο Γκάζι…

paleo-wine-restaurant-pireaus

Εγώ από κρασιά ομολογώ δεν κατέχω. Λίγο που με κοιμίζουν, λίγο που μου δημιουργούν από τις πρώτες γουλιές μια θολούρα σαν κάποιος να με μάτιασε, δεν θα σου πω για κανένα κρασί την αδαή γνώμη μου.

Θα μιλήσω, όμως, με σιγουριά γι’αυτό το πολύ ωραία μαγειρεμένο μυλοκόπι με πατάτες φούρνου (βλ. πάνω), που έφαγα χθες βράδυ, συντροφιά με καλό vitello tonnato (βλ. κάτω), linguini με βασιλικό & άλλα συνοδευτικά του οίνου πιάτα, τα οποία θα ήταν άδικο να τα κρίνω σαν το κυρίως θέμα σε αυτό το wine restaurant, ενώ δεν είναι…

Είναι, βλέπεις, πολλοί οι άνθρωποι εμπιστοσύνης που μου λένε ότι στο Paleo Wine Restaurant στον Άγιο Διονύσιο στο λιμάνι του Πειραιά, εκεί ανάμεσα στα μηχανουργεία, πας βασικά για τις σπάνιες & εκλεκτές ετικέτες, εάν είσαι πχ. πιεσμένο από την τιμή του cargo στέλεχος ναυτιλιακής, και η οινοποσία είναι το μεράκι & η αποφόρτισή σου.

Μη νομίζεις, βέβαια, ότι το μέρος βρομάει πούρο-γιαπισμό-νεοπλουτισμό, αφού έχει όσο να ‘ναι εναλλακτικό location και ακριβώς δίπλα έχουν ανοίξει και δύο από τις πιο φιλόδοξες νέες γκαλερί της ευρύτερης περιοχής πρωτευούσης, η RODEO της Σύλβιας Κούβαλη (by the way, σούπερ η τωρινή έκθεση του Απόστολου Γεωργίου) και η INTERMISSION της Άρτεμις Μπαλτογιάννη, οι οποίες φέρνουν εκ του σύνεγγυς στο Paleo αυτό το mix ‘n’ match κοινό της Τέχνης, που τα κάνει όλα να φαίνονται επιμελώς ατημέλητα & cool.

Μαζί, λοιπόν, και με το Bon Bon Fait Maison του φωτογενούς pastry chef Κρίτωνα Πουλή -ο οποίος κάτι ξέρει φαίνεται που δεν ξέρουμε εμείς για να άνοιξε σε αυτόν τον έρημο δρόμο, στο ακυρότερο σημείο για ζαχαροπλαστείο από καταβολής της ζαχαροπλαστικής, μαζί επίσης με τα τετραγωνικά χιλιόμετρα σύγχρονων γραφείων στον παλιό Παπαστράτο, αλλά και τα East End διαμερισματάκια με όλα τα κομφόρ για νέους (και μόνους), που ανεγείρονται αυτή τη στιγμή στην πρώην εργατική γειτονιά του λιμανιού, ένιωσα πως κάτι σπουδαίο συμβαίνει εδώ, μια ρίγη να με διαπερνά σαν αεράκι του Αργοσαρωνικού έτσι όπως έτρωγα το μυλοκόπι μου.

Από τη μια το excitement για κάτι καινούργιο. Από την άλλη ο τρόμος για ένα ακόμη Γκάζι, που το ορκίζομαι έτσι ακριβώς ξεκίνησε. Θα δούμε…