Ένας άλλος Νίκος Αναδιώτης (όπως τον είδε ο Kostas Avgoulis)

Σε μια αναπάντεχη συνάντηση από αυτές που σκαρώνει το #dimitrisgoes ο διάσημος Έλληνας φωτογράφος μόδας Kostas Avgoulis, ένας από τους πιο αγαπημένους των έγκυρων περιοδικών του εξωτερικού, φωτογραφίζει ως art-project το ultra-αρρενωπό μοντέλο, ηθοποιό & πατέρα Νίκο Αναδιώτη, που παρακάτω μιλάει για το τανγκό & το ζεϊμπέκικο, τα μακαρόνια με κιμά & τον ανταγωνισμό που (δεν) αισθάνεται με τους άλλους άντρες…

Photos: Kostas Avgoulis (dtales creative agency)   // Grooming: Βασίλης Μπουλούμπασης (dtales creative agency)

 

Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΔΙΩΤΗΣ ΛΕΕΙ:

“Με νοιάζει να μεγαλώσω καλά. Ένας άντρας μοντέλο δεν θεωρώ ότι “τελειώνει” με το χρόνο. Στα 50 του, ίσως να μη μπορεί να κανει έναν κατάλογο για μαγιό ή εσωρουχα, αλλα μπορεί να κάνει τόσα άλλα -αρκεί να προσέχει. “Προσέχω” σημαίνει υγιεινή διατροφή και ήσυχη ζωή.

Το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα μακαρόνια με κιμά -τουλάχιστον μια φορά στις δυο βδομάδες… Τα γλυκά δεν με τρελαίνουν, αλλά δύσκολα αντιστέκομαι στο παγωτό.

Αγαπημένος μου ηθοποιός είναι ο Robert de Niro και αγαπημένη μου ταινία το Les Lyonnais ( Η Συμμορία της Λυών).

Είμαι πάντα ο εαυτός μου, αλλά όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες. Ο χώρος, ο χρόνος, οι καταστάσεις είναι διαφορετικές και πρέπει να προσαρμόζεσαι. Δεν νομίζω ότι είμαι τόσο σοβαρός (ή σοβαροφανής) όσο φαίνομαι σε κάποιον που δεν με γνωρίζει καλά. Απλά το περιβάλλον δεν μου είναι πάντα οικείο για να είμαι 100% εγώ.

Ο χορός είναι για όλους -ακόμη και για άντρες στα δικά μου κυβικά. Χαίρομαι που με το Dancing with the Stars μού δόθηκε η ευκαιρία να χορέψω γιατι νομίζω ότι διαφορετικά δεν θα το είχα τολμήσει.

Είναι στιγμές που θέλεις να ριξεις μια ζεϊμπεκιά μόνο για πάρτη σου κι άλλες που θέλεις να συνοδεύσεις την αγαπημένη σου σε ένα παθιασμένο τανγκό.

Νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου οπότε θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι ανταγωνιστικός με τους άλλους άντρες. Ελπίζω να έπαιρνες την ίδια απάντηση αν ρωτούσες και τους φίλους μου.

Αυτό που σέβομαι περισσότερο σε έναν άντρα είναι να τιμάει τα παντελόνια που φοράει, να έχει λόγο και να τον τηρεί. Μια γυναίκα θέλω να είναι ειλικρινής και να αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ άντρα και γυναίκας -ότι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι.

Τρελαίνομαι να έχω τον γιό μου στην αγκαλιά μου, να περπατάμε και να του ψιθυρίζω συμβουλές στο αυτάκι του.

Κανείς δεν είναι ποτέ απόλυτα έτοιμος να γίνει πατέρας. Δεν υπάρχει αυτό που λένε κατάλληλη ηλικία. Υπάρχει καλή προετοιμασία.

Εκνευρίζομαι όταν χανει η Barcelona κι όταν με στήνουν οι φίλοι σε ραντεβού.

Δεν παίζω ξύλο. Λύνω τις παρεξηγήσεις μου με κουβέντα, όχι με μπουνιές.”