Ποιος δεν αγάπησε παράφορα το πρώτο εκείνο DIOR HOMME που κυκλοφόρησε το 2005 και με την πρωτόγνωρη πουδρένια αρρενωπότητά του άλλαξε όσα ξέραμε για τα αντρικά αρώματα μέχρι τότε;
Και δεν ήταν μόνο η μυρωδιά, το ρηξικέλευθο (τότε ακόμη) ανδρόγυνο που εμπνεύστηκε ο Hedi Slimane στην παντοκρατορία του, αλλά ήταν και το iconic μπουκάλι του Ιάπωνα Tsutomu Kiyama που προκάλεσε δέος & λατρεία.
Δεν υπήρχε θυμάμαι στην ΙΜΑΚΟ & στου Λυμπέρη, στο Dragoste & στο Villa Mercedes, ούτε ένας -άντρας ή γυναίκα- που να μην έσκυβε να σε μυρίσει με στιγμιαίο έρωτα (και ίσως να ακουμπούσαν και τα ζεστά τους χείλη στον λαιμό σου -έτσι κάναμε τότε).
Στα χρόνια που μεσολάβησαν (σαν χθες και σαν αιώνας μου φαίνονται) το άρωμα κυκλοφόρησε σε εκδοχές, άλλαξε λίγο (το 2011), αλλά ποτέ όσο τώρα, που μόλις λανσαρίστηκε το νέο eau de toilette, ζεστό & ξυλώδες πια, όπως είναι η σύγχρονη τάση στις αντρικές μυρωδιές κι όπως ορίζει ο νέος creative director, ο εκπληκτικός Kim Jones, που έκανε πάλι τα Dior να σκίζουν και να δέρνουν!
Το μπουκάλι έχει διαφοροποιηθεί τόσο-όσο, με έμβλημα το κλασικό Dior λογότυπο, που μοιράζονται πια, non-binary, γυναικεία αλλά και αντρική συλλογή, χωρίς διακρίσεις.
Ακόμη κι ο Robert Pattinson, το διαχρονικό πρόσωπο του αρώματος, δεν είναι ο ίδιος: ο teenager βρικόλακας αναγνωρίζεται τα τελευταία χρόνια ως ένας ώριμος καλλιτέχνης με πολύ ταλέντο (δες οπωσδήποτε το περσινό High Life). Άλλαξε κι αυτός, όπως το άρωμα.
Όλοι αλλάξαμε.
