Έχουν αλλάξει τόσα πολλά από την τελευταία φορά που ανέβασα μια ανασκόπηση για τη Μύκονο (δες εδώ)
Το νησί έχει απογειωθεί τα δυο τελευταία χρόνια -άλλοι λένε με παράπονο ότι έχει χάσει τον χαρακτήρα του & άλλοι με περηφάνια ότι είναι η Νέα Υόρκη του καλοκαιριού!
Εγώ μάλλον κλίνω προς το δεύτερο γιατί πάντα βρίσκω εδώ να κάνω πράγματα ήσυχα & καθόλου ξιπασμένα, ενώ καθόλου δεν με πειράζει ταυτόχρονα ν΄απολαμβάνω όσο μπορώ τις αμέτρητες πρωτοκλασάτες εναλλακτικές. Στο κάτω κάτω, αν δεν σου αρέσει αυτό το «Μονακό των Κυκλάδων», υπάρχουν αμέτρητα άλλα όμορφα νησιά να πας.
Παρακάτω μερικές εικονογραφημένες σκέψεις για το πως έχει «καταντήσει» το νησί, καθώς & τα highlights, παλιά & νέα…
Beach Service -ποιοί έχασαν/ποιοί κερδίσαν την αγάπη μου
Εντάξει, το Alemagou είναι το καλύτερο -για πολύ ιδιάιτερους λόγους… Η παραλία δεν είναι καλή, το service είναι λίγο χίμα (σαν να τα έχουν πιει τα γκαρσόνια), όμως η μίξη του κόσμου είναι ό,τι πρέπει: bohemian chic, χαλαροί & όμορφοι άνθρωποι, χωρίς βλαχιά ή νευρώσεις. Επίσης, παρά πολύ ωραίο το «σαν Μεξικό» σκηνικό (αν και το Scorpios έχει απογειώσει περισσότερο αυτό το concept – βλ. παρακάτω). PLUS: ΚΑ-ΤΑ -ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ μουσικη!
Το Principote στον Πάνορμο αντίθετα, που ακούω ότι είχε πολύ σουξέ φέτος, ήταν για μένα μια απογοήτευση, αφού καταλαμβάνει το χειρότερο κομμάτι της παραλίας, μού έφεραν νερωμένο mojito χωρίς ζάχαρη (!) & άνοστο καρπούζι σαν αγγούρι, ενώ έπαιζε μουσική για ασανσέρ. Καλύτερα να μην είχα χάσει το χρόνο μου με πειραματισμούς & να είχα απλώσει εξαρχής την πετσέτα μου στην all-time-classic & με μαγική ενέργεια αμμουδιά του Άγιου Σώστη εκεί πιο πέρα.
Η νέα αγαπημένη μου παραλία είναι η (παρακατιανή σε σχέση με τις άλλες) Λια γιατί χαρακτηρίζεται ακόμη από παλιακή ανθρωπιά αντί για σύγχρονο concept, από Έλληνες αντί για Άραβες, από χαμογελαστό σέρβις αντί για ρομποτική δουλεία, από φυσικό χυμό ανάμικτο αντί για σαμπάνια με φρούτα. Έχει τέλος πάντων λίγη παλιά Μύκονο, αντί για νέο Ντουμπάι…
Τέλος, έκανα και μια επίσκεψη στην «αραβική» Ψαρρού & φωτογραφήθηκα στις boho μαξιλάρες της Luisa Beach, που από φέτος έγινε μια resort boutique να σου πέφτει το σαγόνι. Tο Nammos Village, είναι το luxury mini-mall του νησιού που άνοιξε φέτος για να βάλει τα γυαλιά στις αγορές του Κάπρι, του Ποζιτάνο, του Σεν Τροπέ, του Σεν Μπαρτς… Εντυπωσιακό -αν και καθόλου για το δικό μου πορτοφόλι.
Τα απίθανα πιάτα στον Κουρσάρο
Δεν μ΄αρέσει η τερατώδης διακόσμηση με τα μπλε φώτα λες & έχεις εγκλωβιστεί μέσα σε solarium, αλλά αυτά εδώ τα 3 πιάτα στον Κουρσάρο ήταν συγγκλονιστικά:
Η γκαλερί Δυο Χωριά
Τι ωραία & worth-visiting η γκαλερί Δυο Χωριά (Dio Horia) της Μαρίνας Βρανοπούλου! Ένα κοσμοπολίτικο μίγμα διεθνών καταξιωμένων καλλιτεχνών & έργων μαζί με ανερχόμενα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής, plus μερικοί Έλληνες τους οποίους πολύ σωστά πιστεύει & θέλει να βοηθήσει. Σε συνδυασμό με την Rarity (βλ. παρακάτω), την άλλη διεθνούς επιπέδου γκαλερί, έχουν μετατρέψει τη Μύκονο σε μικρό Chelsea, αντί για εκείνο το παλιακό & επαρχιώτικο «λάδι-μουσαμάς-παραλλαγές σε κυκλαδίτικο τοπίο» που ταίριαζε περισσότερο στο σπίτι του Γιάννη Γαλάτη παρά σε loft στο Μανχάταν…
Η τιρκουάζ παραλία & το φαγητό του Πέσκια στο Jackie O’ Beach
Το όνομα Super Paradise δεν είναι τυχαίο, άλλο που η παραλία καταλήφθηκε για χρόνια από το πιο τριτοκλασάτο είδος τουρισμού. Η ανακατάληψη ενός μέρους του Παραδείσου έγινε από το straight-friendly Jackie O’ Beach που έχει καταπληκτικό beach service & μενού να σου τρέχουν τα σάλια από τον Χριστόφορο Πέσκια. Πιο αναλυτικά διάβασε εδώ.
Νέες cool ιδέες!
Το Liberty, το ολοήμερο brunch-άδικο (αφού στη Μύκονο τα ωράρια δεν είναι τα συνηθισμένα), αλλά και το Enny Monaco pop-up store στο αρχοντικό Βενιέρη ήταν μόνο δύο από τις δεκάδες φρέσκιες ιδέες που είδα φέτος στη Μύκονο να υλοποιούνται με πολλή επιτυχία. Όπου υπάρχουν λεφτά…
Scorpios: το all-day concept που τα σάρωσε όλα…
Έχει μια αγριάδα & μια αποικιακή αισθητική που το κάνει να μοιάζει αρκετά με exclusive club στο κοσμοπολίτικο Τουλούμ του Μεξικό, αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ πιο μυκονιάτικο από άλλα διάσημα beach bar του νησιού που θυμίζουν ξεπεσμένο Saint-Tropez. Ένας ολόκληρος λόφος & η (μέτρια) πριβέ παραλία του Scorpios έχουν γίνει γνωστά μέχρι τα πιο μακρινά μέρη του κόσμου γιατί το concept είναι καλά δουλεμένο & δεν πλησιάζεται από τίποτα άλλο στο νησί -ίσως μόνο από το Alemagou.
Αν βελτίωναν & το φαγητό & έκλειναν την πόρτα στις βίζιτες θα ήταν ακόμη πιο του γούστου μου, αλλά το δικό μου γούστο περισσεύει όταν η ελάχιστη κατανάλωση στα τραπέζια στοιχίζει όσα βγάζω εγώ το εξάμηνο. Άλλο είναι το κοινό…
Rarity: μουσείο σύγχρονης τέχνης Μυκόνου
Οι μητροπόλεις του κόσμου συναγωνίζονται μεταξύ τους ποια έχει το πιο σπουδαίο μουσείο σύγχρονης τέχνης. Η Μύκονος δηλώνει συμμετοχή με τη Rarity, που δεν είναι απλά μια gallery, αλλά ένα must-visit στη Χώρα. Μη φοβάσαι να μπεις επειδή δεν μπορείς ν’αγοράσεις αυτά εδώ τα αριστουργήματα από τους πιο hot καλλιτέχνες διεθνώς. Σε αυτές τις τιμές ελάχιστοι μπορούν. Όμως, η πόρτα είναι ανοιχτή για όλους.
Φωκός: η πιο «Εξάρχεια» παραλία
Τα τελευταία χρόνια που το νησί έχει γίνει πολύ χάι & πανάκριβο, οι επισκέπτες με πιο μαζεμένο πορτοφόλι έχουν στραφεί σε παραλίες όπου το σετ ομπρέλα-ξαπλώστρες δεν νοικιάζεται 100 ευρώ. Βασικά εκεί όπου δεν υπάρχουν καν ξαπλώστρες, όπως είναι οι παραλίες Άγιος Σώστης & Φωκός & για πιο λίγους η Μυρσίνη & η Κάπαρη. Η αμμουδιά στον Φωκό είναι πολύ ωραία όταν δεν έχει βοριά & ό,τι φας στο ταβερνάκι είναι εξαιρετικό (αν και καθόλου φθηνό, όπως ίσως θα περίμενε κανείς).
Δυστυχώς, μαζί με την ανεμελιά του να στρώνεις την πετσέτα σου στην άμμο, τα «Εξάρχεια της Μυκόνου» έχουν & πολλές λαϊκές τσιρίδες, κεφτεδάκια σε μπολ & εφήβους που κάνουν την επανάστασή τους με πολύ θόρυβο. Oh well…
Last but not least…
