-Τα καβούρια είναι άνοστα. Μην αφήσετε ποτέ κανέναν να σας πείσει ότι ένα γιγαντιαίο stone crab από την Αλάσκα, όπως σερβίρεται στο θρυλικό Joe’s Stone Crab του Miami Beach είναι must. Τα πιο πεταμένα 150 δολάρια, σε μια σάλα που θυμίζει ΚΑΠΗ & μυρίζει ναφθαλίνη είναι. Οποιαδήποτε τουριστική ψαροταβέρνα μας είναι καλύτερη. Το “οποιαδήποτε” υπογραμμισμένο.
-Αν νομίζατε ότι οι Έλληνες δεν το ‘χουμε με το σέρβις think again: αγενείς, βαριεστημένοι, αναποτελεσματικοί, οι περισσότεροι σερβιτόροι στο Μαϊάμι είναι σαν να έχουν καπνίσει δέκα μπάφους & εσύ να τους ζητάς να περπατήσουν ευθεία. Wait a minute… Λες; Μήπως
-Εξαίρεση το Casa Tua, ένας εστιατορικός θεσμός (όλο γι’αυτό μας έλεγε ο Κωστόπουλος επί ΙΜΑΚΟ), που σερβίρει πεντανόστιμα ιταλικά πιάτα με άψογο ρυθμό. Όμως… 200 ευρώ το άτομο χωρίς κρασί & γλυκό για μακαρόνια;
-Eίναι όλα πανάκριβα. Ένας λογαριασμός της ΔΕΗ το κάθε taco!
-Και να πλήρωνες τουλάχιστον τη θέα… Τα καλά εστιατόρια στο Μαϊάμι δεν πλησιάζουν αμμουδιά ούτε βλέπουν ωκεανό. Είναι όλα χωμένα σε κάτι κλιματιζόμενες αίθουσες, σε αυλές ή πισίνες. Στο Βοτανικό να ήσουν, you wouldn’t know the difference. Εξαίρεση το Lido Bayside Grill στο The Standard hotel που βλέπει τα yacht να περνάνε, αλλά με φαγητό επιπέδου hipster καντίνα στο Μεταξουργείο.
-Για το crowd δεν έχω επίσης λόγια. Δεν ξέρω τι special συμβαίνει όσο διαρκεί το Art Basel Miami, αλλά τώρα εμείς πληρώναμε high season τιμές για low season φατσούλες. Εξαίρεση το Los Fuegos στο Faena hotel, όπου ο κόσμος φύσαγε & το φύσαγε!
-Και είναι και δικαίως πολύ της μόδας η μεσογειακή κουζίνα με πολλά ισραηλινά, ελληνικά & ιταλικά εστιατόρια ανάμεσα στα TOP. Ξεχωρίζουν το σούπερ επιτυχημένο δικό μας Mrs Mandolin, το ισραηλινό Abbale για brunch & το ιταλικό Carbone. Όμως, όσο ξεχωριστή κι αν είναι η κουζίνα μας για τους Αμερικάνους, που γνωρίζουν μόνο από καλό steak, για μας που ξέρουμε από καλή ντομάτα πόσο WOW μπορεί να είναι μια caprese στη Φλόριδα;
-Κι έρχομαι στις πρώτες ύλες: Να ξαναπώ ότι είμαστε ευλογημένοι; Να το ξαναπώ. Ότι πρέπει να διαφυλάξουμε τους σπόρους μας σαν την ανθρωπιά μας; Να το ξαναπω κι αυτό.