Το Las Vegas φιγουράρει κάθε τέτοια εποχή στις φιλόδοξες end-of-the-year λίστες με τα εντυπωσιακά ταξίδια που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις. Λίγο η παλιά «κακη» φήμη από την εποχή του Frank Sinatra (από τότε που μας έχει μείνει & το έθιμο να κάνουμε Πρωτοχρονιά με το My Way), λίγο η ταύτισή του με τα άλλα πρωτοχρονιάτικα έθιμα του τζόγου & της πορνείας, το Vegas είναι dream προορισμός για τις γιορτές… Ή μηπως όχι;
Σε αυτή τη Ντίσνεϊλαντ για ενήλικες, κυκλοφορεί σίγουρα πολύ χρήμα για ατελείωτο shopping, πολλά κορίτσια με αστεράκια στις θηλές, πολλά super-cars, εντυπωσιακά σόου για οικογένειες, εργένηδες ή ΚΑΠΗ, τεράστιες σουίτες & ψηλοτάβανα -ίσα με τέσσερις ορόφους- εστιατόρια με την υπογραφή των πιο διάσημων star chef, όμως όλα μοιάζουν πια παροδικά, Taj Mahal από γυψοσανίδες, τίποτα που να έχει την ποιότητα να αντέξει μέχρι & 60 χρόνια μετά, απαράλλαχτο, όπως αυτό το αθάνατο της ευφορίας σήμα, το πιο διάσημο Welcome του κόσμου που φτιάχτηκε το 1959 (βλ. κάτω).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πριν πολλά πολλά χρόνια, στην καρδιά του ψυχρού πολέμου, ήταν το Las Vegas ένας φάρος της δυτικής pop κουλτούρας & του ευ ζην μέσα στη μέση της ερήμου. Τώρα είναι σαν το Ντουμπάι χωρίς τις μαντήλες. Your choice…
By the way, ήθελα οπωσδήποτε να επισκεφτώ ένα από τα εστιατόρια του διάσημου από το Netflix σταρ-σεφ David Chang & έτσι έκλεισα τραπέζι στο Momofuku Las Vegas (βλ. πάνω αριστερά).
Ο David Chang είναι ο Άρης Βεζενές της Αμερικής: ευρηματικός, πληθωρικός, επικοινωνιακός, ρηξικέλευθος, του σαλονιού & του αλωνιού, πολυπράγμων, sui generis… Κι όπως ο Άρης έφτιαξε λαχταριστά πιάτα βγαλμένα από τις ενοχικές παιδικές αναμνήσεις των Ελλήνων, έτσι & ο Chang έδωσε με το δημιουργικό του εκτόπισμα στην κάποτε άγνωστη (αμερικανο)κορεάτικη κουζίνα τη διεθνή αναγνώριση, που ίσως & να μην άξιζε τόοοοσο…
Το εντυπωσιακό (παλιά θα το λέγαμε άσχημο) πιάτο της φωτογραφίας με αστακό, γαρίδες & πιπεριές σε κουρκούτι ήταν η χαρά της τηγανίλας & δεν το λέω αυτό με μομφή, αλλά ως νέτη σκέτη αλήθεια. Αλλού ήταν για μένα η αποκάλυψη: στο απίστευτο αχλάδι με μπουράτα (+φουντούκι ++ μαύρη τρούφα) ή στο pork belly bun που έλιωνε στο στόμα σαν το καλύτερης ποιότητας φουαγκρά.
Δες στο Netflix το Ugly Delicious του Chang & θα καταλάβεις λίγο παραπάνω γιατί τον θαυμάζω από την εποχή ακόμη του πρώτου μικρού Momofuku στη Νέα Υόρκη ή από το Lucky Peach, την έκδοση που διαμόρφωσε όσο τίποτα άλλο την κουλτούρα των foodie.
