Πάνω: Πάνω: Σολομός με πουρέ γλυκοπατάτας // Κάτω: μια υπέροχη ταλιάτα από Black Angus!
Την πρώτη φορά πήγα στο Frankie ένα βράδυ καθημερινής. Και ήταν μια χαρά, τόσο η ταλιάτα Black Angus & ο σολομός με πουρέ γλυκοπατάτας, όσο & μια πράσινη σαλάτα με φακές, τόνο & πορτοκάλι. Περισσότερο, όμως, «φχαριστήθηκα» που ο άλλοτε αγαπημένος δρόμος της Σκουφά ξαναβρίσκει μάλλον σιγά σιγά τη χαμένη τιμή του.
Στο πανέμορφη & φωτεινή ιταλική τρατορία η πελατεία ήταν κοριτσοπαρέες δίχως slutty μέικαπ & αγόρια με ελαφριά καλοκαιρινή διάθεση & πονηρό μάτι που έπαιζε -κάτι που μου είχε λείψει. Λέτε να βρέθηκε εμβόλιο για την κακόγουστη πανδημία καγκουριάς, αυτή που ξέσπασε στη γειτονιά όταν προ δεκαετίας μετακόμισε εδώ το παλιό Μπουρνάζι & αφού του ήπιε το αίμα, άφησε το δρόμο κρανίου τόπο; Θα ήταν υπέροχο ανάμεσα στα μολυσμένα βρομόνερα & στους ομαδικούς τάφους να βλαστήσει πάλι ένα λουλουδάκι…
Τη δεύτερη φορά πήγα εκεί για brunch. Το ριζότο μανιτάρια με λάδι τρούφας ήταν θανατηφόρο & η σαλάτα ρόκα-φακές-τόνος πολύ fresh & νόστιμη! Τα eggs benedict (με προσούτο ή σολομό) ήταν επίσης σούπερ λαχταριστά (αν & με κανονικό ψωμάκι -όχι το english muffin που ονειρευόμουνα).
Μόνη μου σοβαρή ένσταση η πάβλοβα, που σόρι αλλά ήταν φτιαγμένη με μπεζέ που κόλλαγε σαν τσίχλα στα δόντια, αντί να θρυμματίζεται σε γλυκιά σκόνη μέσα στο στόμα. Oh well, ίσως καλύτερα έτσι, γιατί αλλιώς μπορεί να είχα πάρει & δεύτερη… you know me!
