Πάνω: POKE Hawaiian Sushi (Σύνταγμα)
Αυτά είναι φέτος (so far) τα 5 χειρότερα πιάτα που δοκίμασα & αρνήθηκα να φάω μέχρι τέλους…
1. Κεσεδάκια διάφορα & αδιάφορα, τουρλού τουρλού στο Poke Hawaiian Sushi
Πήγα, λοιπόν, σ’αυτό το hawaiian sushi στο Σύνταγμα, που μέχρι & το Foursquare μου στειλε ειδοποίηση ότι είναι «trending», & έφαγα επιεικώς ΨΙΛΟΧΑΛΙΑ, με κάκιστης ποιότητας ρύζι, φτωχικά & φτηνιάρικα υλικά (αν & με 5,5 ευρώ το πιο οικονομικό τοσοδούλι κεσεδάκι), αλλά & μια ακατανόητη γευστική ροπή προς το ξινό αντί για το γλυκόξινο. Κάτι σαν να μου μαγείρεψε στην γκαρσονιέρα του ένας σκεϊτάς έφηβος καλιφορνέζος με κονσέρβες από κινέζικο σουπερ-μάρκετ… Παιδιά, κι εγώ πεθαίνω για πρωτότυπο street food, αλλά μην τρελαινόμαστε ότι είναι όλα ροζ (φλαμίνγκο)… Αλόχα!
2. Η (δική μου) αλήθεια για τη φημισμένη αστακομακαρονάδα του Τάκη στο Λιμένι Λακωνίας
Η πιο μέτρια που έχω φάει στη ζωή μου (άνοστη από αστακό, ξαναζεσταμένη πολλές φορές, με γεύση σαν ωραία μακαρόνια φούρνου), με απογοήτευσε γιατί είχα ακούσει πολλούς να μιλάνε για τον Τάκη σαν να είναι το Sea Satin της Πελοποννήσου. Στην πραγματικότητα αυτό το ευλογημένο από τη θέση του ταβερνάκι στο γραφικό Λιμένι σερβίρει κατεψυγμένες γαρίδες-γίγας, βλάχικη ταραμοσαλάτα πηχτή & ψάρια που δεν έφαγα γιατί δεν εμπιστευόμουν καθόλου ότι δεν θα ‘ναι κι αυτά της ίδιας ποιότητας. Ούτε ο διάσημος κύριος Τάκης μου γέμισε το μάτι, έτσι μονοκόμματος, ουγκ & αγκαλιά με την ταμιακή του μηχανη σε ένα ύψωμα να μετράει τα ευρώπουλα σαν τον Σκρουτζ. Πρέπει, όμως, να ήταν τρελό παλληκάρι νέος! Κι αν καμιά πλούσια από αυτές που δένουν εκεί το καλοκαίρι με τα σκάφη τους σας ξαναπροτείνει τον Τάκη, θα είναι ίσως γιατί κάποτε πριν χρόνια που ήταν και οι δύο νέοι, σε έναν πύργο-χάλασμα εκεί κοντά, την τάισε την αστακομακαρονάδα του άγρια…
3. Πανοραμική θέα στο Μικρολίμανο, αλλά ερασιτεχνικό vitello tonnato (+ service) στο Tony Bonanno
Έδωσα & δεύτερη ευκαιρία στο Tony Bonanno, το ατμοσφαιρικό στη διακόσμηση ιταλικό εστιατόριο & bar με την πανοραμική θέα στο Μικρολίμανο. Δεν είναι κακό, αλλά δεν μου κάνει & λαχτάρα να ξαναπάω, κυρίως επειδή ούτε ένα από τα 5 πιάτα που δοκίμασα δεν θα μου μείνει αξέχαστο, παρά τα 15+ ευρώ του καθενός τους. Επίσης, έχω ένα θέμα με το χαμόγελο στο σέρβις… Είμαι πολύ παράξενος που το θεωρώ επιβεβλημένο, ενώ αντίθετα μια ξινισμένη «φράου» σερβιτόρα μου κόβει την όρεξη; Αφήσαμε 5 ευρώ φιλοδώρημα (λίγο) & πάλι πέρασα όλο το βράδυ να τα βάζω με τον εαυτό μου που δεν της άφησα μόνο περιφρόνηση.
Στο κυρίως θέμα μας, όμως: στη φωτογραφία κάτω ένα vitello tonnato που ενώ παριστάνει το σπουδαίο, φανερώνει τον ερασιτεχνισμό του στον τρόπο που η σος έχει προστεθεί «χαριτωμένα», σαν να έχει βγει από σωληνάριο οδοντόκρεμας. Η γέυση κινήθηκε στα ίδια επίπεδα αισθητικής…
4. Χωρίς λόγο burger με φιλέτο αστακού/κροκοδείλου στο talk-of-the-town The Big Kahuna
Είχα γράψει διθυράμβους για αυτό το μέρος που συνεπήρε με το ultra-cool concept & τη χαλαρή του φάση όλο το hipster/fashion/boho-chic crowd της πόλης (διάβασε ΕΔΩ). Και δεν παίρνω τίποτα πίσω, απλά ίσως να κατέβαζα λίγο το volume του χειροκροτήματος. Είχα, όμως, ταυτόχρονα υποσχεθεί να επιστρέψω για τα πιο «περίεργα» burger κροκοδείλου & burger αστακού. Και το έκανα, αντιμετωπίζοντας ένα απαίσιο, τίγκα στο αλάτι τέρας, χωρίς καμία νοστιμιά πέρα από το ζειν επικινδύνως… Γενικά έχει μια ροπή το μέρος προς το αλμυρό (βλ. λύσσα), ροπή που κάποιος θα σου έλεγε ότι είναι ύποπτη. Ένα είναι το σίγουρο: επειδή είναι ωραία εκεί & θα ξαναπάμε, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΙΑΤΑ! οκ;
5. Το πιο άσχημα στημένο πιάτο που έχω δει σαράντα χρόνια τώρα (δεν) το έφαγα στο CHE!
Στη φωτογραφία κάτω, δεν έχω ακόμη ανακατέψει τα συστατικά στο πιάτο… Έτσι ήρθε στο τραπέζι!
Το Pollo Asado (βλ. περιγραφή στη λεζάντα της φωτό) ήταν μόνο ένα από τα πιάτα που παράγγειλε, αλλά δεν έφαγε η νηστική παρέα μου, ένα βράδυ που είχαμε κατέβει στον μακρινό Πειραιά για να ζήσουμε κι εμείς λίγο από το ινσταγκραμικό je-ne-sais-quoi της πολυφωτογραφημένης αυλής του CHE & να δοκιμάσουμε αγαπημένα μεξικάνικα πιάτα-σιγουράκια, χωρίς καμία δυσκολία στη συνταγή ή την εκτέλεση. Όμως, όλα τα απέρριψε ο ουρανίσκος μας, όχι μόνο γιατί δεν μας προδιέθετε η εμφάνιση (είμαστε, άλλωστε, άνθρωποι άκρως ριψοκίνδυνοι), αλλά γιατί κοτόπουλα, γιούκες, καλαμπόκια & όλα τ’ άλλα ήρθαν κρύα & άνοστα, σαν σφουγγάρια νοτισμένα σε αλμυρό θαλασσινό νερό. Τα κοκτέιλ, από την άλλη, ήταν μια χαρά για τόσο πρόχειρα στημένο μεξικάνικο…
#fail
