Dimitris goes to Mani: road-trip σε χωριά ανέγγιχτα από τον χρόνο
Dimitris goes to Mani: road-trip σε χωριά ανέγγιχτα από τον χρόνο
Πάνω: Η Βαθεία στη Λακωνική Μάνη, σαν σκωτσέζικα Highlands -εδώ θα μπορούσε να γυρίζεται το Game of Thrones!
Τι όμορφη έκπληξη ήταν αυτή! Να επιστρέφω μετά από 20+ χρόνια στην άγριας ομορφιάς Μάνη για να τη βρω, όχι απλά ανέπαφη από το τσουνάμι τουριστικής υπερβολής που έχει σαρώσει την αθωότητα του τουριστικού μας προϊόντος, αλλά κατά τόπους ακόμη πιο όμορφη, ήπια αξιοποιημένη, καθαρή, με φροντισμένους ανθόκηπους & υπέροχα αναστηλωμένα πυργόσπιτα ή μοντέρνες βίλες, που σέβονται όμως την τοπογραφία & την αρχιτεκτονική κληρονομιά της περιοχής.
Φανταστικές διαδρομές που θύμιζαν λίγο Ελλάδα στα 80’s και λίγο σκωτσέζικα Highlands, τίμια συμπεριφορά (μου έκανε εντύπωση που παντού μας διάβαζαν τι πήραμε πριν κάνουν τον λογαριασμό…) & μερικά τουριστικά highlights με πραγματικό ενδιαφέρον (το σπήλαιο του Διρού, το μεσαιωνικό χωριό της Βάθειας, η super cute Καρδαμύλη) έκαναν το τριήμερο που πέρασα εκεί αξέχαστο δίχως να το περιμένω!
Τέλος, για μια ακόμη φορά & αφού είχα κάνει την έρευνά μου (για την οποία είναι γνωστός), διάλεξα να μείνω στο πιο σωστό boutique hotel: το Πέτρα & Φως(δες εδώ) είναι πολύ βολικό, ανάμεσα στη λακωνική & την μεσσηνιακή Μάνη, έχει μια από τις πιο όμορφες πισίνες σε όλη την Πελοπόννησο & ένα εξαιρετικό εστιατόριο με την υπογραφή του Χριστόφορου Πέσκιαστο μενού (βλ. φωτογραφίες).
Κι όλα αυτά, μόλις 3 ώρες από την Αθήναμε τ’ αμάξι, οδηγώντας σε έναν από τους πιο καλοφτιαγμένους αυτοκινητόδρομους της Ευρώπης. I rest my case…
Πλούσιο πρωινό στο Πέτρα & Φως το πρωί πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στα χωριά…
… και μια βουτιά αργά το απόγευμα, λίγο πριν χαθεί εντελώς ο ήλιος
Άγριο μέρος ο Γερολιμένας, έκπληξη για μένα η λακωνική Μάνη, απείραχτη σε σημεία, πολύ ήπια ανεπτυγμένη σε άλλα, ταξίδι βγαλμένο από τις αναμνήσεις μου όταν ήμουν παιδί & επέστρεφαν η μαμά κι ο μπαμπάς από τον «γύρο της Πελοποννήσου» που τους είχε ενθουσιάσει. Ευτυχώς δεν έχουν αλλάξει δραματικά πολλά από τα 80s…
Χοντρό μακαρόνι με σύγκλινο Μάνης, καβουρδισμένη μυζήθρα & αβγό μάτι από τον Χριστόφορο Πέσκια για το εστιατόριο Ανερούσα του Πέτρα & Φως -με διαφορά η καλύτερη κουζίνα της περιοχής!
Πισίνα με αεροπλανική θέα λες και είσαι στη Σαντορίνη!
Η συνοδοιπόρος μου η Ζέτα στο εκπληκτικής ομορφιάς σπήλαιο του Διρού, ένα από τα top αξιοθέατα της Πελοποννήσου, το πιο μακρύ λιμναίο σπήλαιο στον κόσμο!
Κι όλη τη Μάνη να γύριζα ψάχνοντας ένα τόσο νόστιμο, ζουμερό μέσα/τραγανό απ’έξω σολομό, πάλι εδώ θα επέστρεφα, δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου. Ο Χριστόφορος Πέσκιας δεν μου αρέσει στις υπερβολές του (παστίτσιο με φουα γκρα), αλλά οι συνταγές του για τ’απέριττα έχουν πάντα αυτό το κάτι έξτρα…
Αράζοντας στην πισίνα με μαγιό Orlebar Brown & εσπαντρίγιες Castaner
Η Ζέτα στην κουκλίστικη Καρδαμύλη (μεσσηνιακή Μάνη) -ένα χωριό που πρέπει οπωσδήποτε να σταθείς!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ για τη ΦΗΜΙΣΜΕΝΗ ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ του ΤΑΚΗ στο ΛΙΜΕΝΙ: η πιο μέτρια που έχω φάει στη ζωή μου (άνοστη από αστακό, ξαναζεσταμένη πολλές φορές, με γεύση σαν ωραία μακαρόνια φούρνου) με απογοήτευσε γιατί είχα ακούσει πολλούς να μιλάνε για τον Τάκη σαν να είναι το Sea Satin της Πελοποννήσου. Στην πραγματικότητα αυτό το ευλογημένο από τη θέση του ταβερνάκι στο γραφικό Λιμένι σερβίρει κατεψυγμένες γαρίδες-γίγας, βλάχικη ταραμοσαλάτα πηχτή & ψάρια που δεν έφαγα γιατί δεν εμπιστευόμουν καθόλου ότι δεν θα ‘ναι κι αυτά της ίδιας ποιότητας. Ούτε ο διάσημος κύριος Τάκης μου γέμισε το μάτι, έτσι μονοκόμματος, ουγκ & αγκαλιά με την ταμιακή του μηχανη σε ένα ύψωμα να μετράει τα ευρώπουλα σαν τον Σκρουτζ. Ίσως να με πέρασε για άσχετο τουρίστα & να μην ασχολήθηκε όσο έπρεπε μαζί μου, αλλά αυτό είναι πολλές φορές το πρόβλημα στην ποιότητα: τα δυο μέτρα & δυο σταθμά…
Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη εμπειρία σαςΟΚΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ