Το φορούν από τους σκεϊτάδες στο Σύνταγμα & τους έφηβους μαθητές του Μωραΐτη μέχρι τους σεβάσμιους αστούς παππούδες του Κολωνακίου & της Κηφισιάς στις πρωινές βόλτες του συνταξιούχου.
Το φοράει η βασίλισσα Ελισάβετ (στο κυνήγι), το έχει βάλει κι ο Βαρουφάκης σε επίσημη επίσκεψη στην Αγγλία (φάουλ).
Είναι αναγκαίο το φθινόπωρο με τις βροχές (γιατί είναι αδιάβροχο), τον χειμώνα με τα κρύα (γιατί παίρνει έξτρα επένδυση), την άνοιξη (κάτι ελαφρύ για τις τελευταίες ψύχρες).
Τα Barbour και η παράδοση του εντελώς αδιάβροχου, κερωμένου με παραφίνη, βαμβακερού υφάσματος από το οποίο φτιάχνονται τα πιο εμβληματικά μοντέλα, γεννήθηκε στα λιμάνια από τους ψαράδες που χρειάζονταν κάτι στεγνό για τη μόνιμη υγρασία & την αιώνια βροχή της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά σύντομα πέρασε και στους κυνηγούς, τους αγρότες, ύστερα τους μηχανόβιους, κι όπως όλες οι χρήσιμες καινοτομίες, έγινε και μόδα. Μόδα όχι από αυτές που περνάνε, αλλά το απόλυτο all-time-classic, κάτι που πρέπει ένας άντρας να διαθέτει οπωσδήποτε, αλλιώς… ας πάει να πάρει κανένα Superdry (ίου).
Το λαδί ή navy blue χρώμα, ο κοτλέ γιακάς, το στρογγυλό φερμουάρ, τα μεταλλικά κουμπιά, οι μεγάλες χαμηλές τσέπες που χωρούν τα πάντα, είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός Barbour που το κάνουν ιδιαίτερο & μοναδικό. Το πιο σπουδαίο είναι ο χαρακτήρας του, που δεν περιγράφεται με λέξεις, αλλά τον καταλαβαίνεις όταν αγοράσεις το πρώτο σου κι αρχίσεις να πειραματίζεσαι μαζί του. Είναι απίστευτα σύγχρονο αν και κλασικό!
Εμένα μ’ αρέσει να το φοράω μόνο με slim fit παντελόνια και από κάτω χοντροκομμένα μποτάκια ή brogues. Κι από μέσα denim πουκάμισα ή χοντρά μάλλινα over-sized πουλόβερ…
