Πόσο κακή μπορεί να είναι μια μπουκιά κοτόπουλο; Κι όμως…
Μπορεί να μυρίζει λαδίλα ή μια αηδιαστική κοτοπουλίλα.
Να είναι πανιασμένη ή υπερβολικά τραγανή (μόνο κουρκούτι και καθόλου ψαχνό).
Πολύ αλμυρή ή άγευστη σαν από πουλερικό του σωλήνα.
Όλα αυτά, δηλαδή, που δεν ευτυχώς είναι οι ήδη διάσημες κοτομπουκιές του Chicken Picnic! -τις πρωτοείδα στα στόριζ του έμπειρου φίλου foodie Φίλιππου Τσαγκρίδη και της αγαπημένης του Κατερίνας Καινούργιου κι από τότε έχουν γίνει το αγαπημένο μου lunch break στο γραφείο.
Με διαφορετικό τρόπο, επίσης πεντανόστιμο είναι και το κοτόπουλο σχάρας με τη σος μουστάρδα-λεμόνι.
Τι να παραγγείλω και σήμερα;
Δεν έχει πολλά, έτσι κι αλλιώς, αυτό το μαγαζί να μπερδεύεσαι: ένα καλαμπόκι, μια φέτα, καλές πατάτες τηγανιτες, δυο σαλάτες και… ποπ κορν.
Γι’ αυτό και το προτιμώ τις ώρες που το μυαλό μου είναι χυλός και το τελευταίο που χρειάζομαι είναι να λύσω τη σπαζοκεφαλιά ενός μπερδεμένου, αυτιστικού μενού που δεν ξέρει τι είναι. Και υπάρχουν πολλά τέτοια.
Θέλω γρήγορες λύσεις: «Σ’ αρέσει το κοτόπουλο, αγάπη μου; Αυτό είναι. Παράγγειλε να τελειώνουμε».
Έχουμε και δουλειές.