Ναι οκ, κάτι μου είπες τώρα… Και ποιος, δηλαδή, δεν θα ήθελε να γύριζε σήμερα έξω ξέμυαλα σαν την Έμιλι στην Αθήνα, να κυκλοφορούσε με την αυτοπεποίθηση που δίνει ένα καινούργιο τσίτι μόδας & να έκανε impromptu στάσεις σε cute little places για έναν καφέ σκέτο & ένα γλυκό ολίγον άγλυκο;
Όμως τι να κάνουμε που χέστηκε πια το σύμπαν για το τι θα «θέλαμε τόσου πουλιέ» και η ζωή συνεχίζεται μεν κατ’ οίκον, εντούτοις ευτυχώς συνεχίζεται;
Θα σου φανεί, λοιπόν, υπό αυτές τις συνθήκες χρήσιμο να γνωρίζεις ότι τα delivery γλυκά απ’το Bon Bon Fait Maison δεν είναι μια κάποια λύση -είναι Η ΛΥΣΗ σε όλα τα ψυχολογικά σου. Για όσην ώρα τουλάχιστον διαρκεί μια πάστα με κρέμα από κανέλα Κεϋλάνης, μια μους σοκολάτα, μια τάρτα φράουλα ή ένα γιγαντιαίο μακαρόν -η σπεσιαλιτέ τους.
Ο pâtissier λέγεται Κρίτων Μηνάς Πουλής, έχει θητεύσει χρόνια δίπλα σε διεθνούς φήμης masters (τον Pierre Hermé, ας πούμε, όχι κανέναν τηλεοπτικό νάρκισσο με υπνωτικά μάτια) & τα γλυκά του είναι απτή απόδειξη ότι Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ -το ξαναλέω πάλι με στόμφο.
Ο Τρούμαν ο Καπότε, άλλωστε, είχε πει κάποτε αυτό το φοβερό για τον αμείλικτο ρου του κόσμου:
«… απ’όλα τα πράγματα, αυτό ήταν το πιο θλιβερό: ότι η ζωή συνεχίζεται. Αν κάποιος αφήνει τον γκόμενό του, η ζωή θα έπρεπε να σταματά. Κι αν κάποιος χάνεται απ’τον κόσμο, τότε θα ‘πρεπε ο κόσμος να σταματά. Αλλά δεν σταματούσε ποτέ.
Κι αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι σηκώνονταν το πρωί. Όχι γιατί είχε σημασία, αλλά γιατί δεν είχε.»
Γκέγκε;