Υπάρχει ελπίδα για τα Εξάρχεια;

Τι έφταιξε και η περιοχή του Πολυτεχνείου ερήμωσε; Γίνεται άραγε να ξαναγεννηθεί αυτή η πρώην γειτονιά-αριστούργημα;

exarcheia

Στουρνάρη 51 & Πατησίων, απέναντι ακριβώς από το Πολυτεχνείο, στάθηκα με δέος & στενοχώρια μπροστά σε αυτή την πολυκατοικία-αριστούργημα, που ανάβει ακόμη, τόσες χιλιάδες μολότοφ μετά, με πείσμα τα φώτα της εισόδου της.

Σαν αξιοπρεπής αστή στη δίνη ενός πολυετούς πλιάτσικου, κουρασμένη, αλλά όχι παραδομένη, αισιοδοξεί ολόφωτη πως η βρομιά, η αναρχία, το χάος & το μίσος, η παρανομία, η παρακμή, η φωτιά & το σίδερο που καίνε & βανδαλίζουν την κάποτε ζηλευτή γειτονιά της, θα είναι τελικά παροδικά φαινόμενα & ας κρατούν σαράντα χρόνια τώρα…

Θυμάται τα πρώτα χρόνια μετά το ‘74 που σαν σήμερα, κάθε 17 του Νοέμβρη, φορούσε το καλό της παλτό, ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με χρυσές πεταλουδίτσες & ένα τακουνάκι τρεις πόντους & κατέβαινε μαζί με όλη την Αθήνα να αφήσει ένα γαρίφαλο εκεί που σκοτώθηκαν τα παιδιά.

Ύστερα χρόνο με το χρόνο έκοψε να διασχίζει την Πατησίων τέτοια μέρα. Πρώτα πρώτα γιατί δεν ήθελε να κάνει μπούγιο σε δήθεν σοσιαλιστές, που κυνικά καπηλεύονταν το Πολυτεχνείο & κάθε άλλη εθνική στιγμή ανάτασης για να χτίζουν αυτοί ροζ βίλες.

Ύστερα γιατί την τρόμαζε το ζόμπι βλέμμα των νεαρών με τις κόκκινες σημαίες & τα χοντρά καδρόνια. Μετά γιατί ο δρόμος γέμισε μαλακισμένα που άφηναν τα video game στο σπίτι τους στο Ψυχικό προκειμένου να παίξουν λίγο ωμό, αναζωογονητικό ξύλο σε στιλ Fight Club, κάτω απ’το μπαλκόνι της με τις γιγαντιαίες αλοκάσιες.

Στο τέλος έκοψε να κατεβαίνει κάτω & τις 365 μέρες του χρόνου, αφού τα μαγαζιά δεν είχαν αντέξει κι έκλεισαν, τα πεζοδρόμια ερήμωσαν, οι φάτσες σκλήρυναν, τα φώτα όλα έσβησαν, εκτός από τα δικά της.

Τώρα που η ποντικοφωλιά του ασύλου καταργήθηκε, τα Εξάρχεια δεν αντιμετωπίζονται ως γκέτο & εκατομμύρια θα πέσουν λένε στο project της ενοποίησης του Αρχαιολογικού με το Μετσόβιο, να υπάρχει λέτε μια έσχατη ελπίδα για αστική αναγέννηση; Να ξαναζωντανέψει η γειτονιά; (Αν το επιτρέψει βέβαια ο Τσίπρας που απειλεί ξανά ότι θα τον βρούμε αντιμέτωπο στο δρόμο & όλοι ξέρουμε τι εννοεί…)

Αυτή τη στιγμή, αναμένοντας με κομμένη ανάσα προς τα που θα κλίνει το μέλλον απόψε τη νύχτα, μια κυρία, Στουρνάρη 51, έχει ξεκρεμάσει το παλτό της κι ετοιμάζεται να βγει μια βόλτα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Θα τα καταφέρει;

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο instagram στις 17/11/2019