Kάτι συγκλονιστικό θέλω να μοιραστώ μαζί σου σήμερα: τα λαχματζούνια στο Feyrouz (με μοσχαρίσιο κιμά, καπνιστή μπαμπαγανούς, γιαούρτι και πολύχρωμη σαλάτα το ένα, με 8 λαχανικά χούμους & ταμπουλέ το άλλο, το vegan) ήταν η πιο “fuck this is delicious” αποκάλυψη των τελευταίων ετών!
Αν & δεν έχω καμία γενεαλογική ή συναισθηματική συγγένεια με την Πόλη, τη Σμύρνη ή την Ανατολή γενικότερα, ο γκουρμέ τρόπος που αντιμετωπίζει αυτές τις ethnic λιχουδιές το (ταπεινό μεν, κονσεπτικό δε) Feyrouz, κατέστησε & μένα, από την πρώτη μπουκιά, γοητευμένο εγγονό & δικαιωματικό κληρονόμο της Λωξάντρας: ούτε μπέργκερ δεν έχω φχαριστηθεί τόσο στη ζωή μου!
Ακόμη πιο γουάου ήταν, όμως,το πεϊνιρλί με κόκορα κρασάτο ( με mozzarella, ντιπ από χειροποίητο ξινολάχανο & σελινόριζα & από πάνω τριμμένα καρύδια, αν δεν είσαι αλλεργικός), αυτό το ποίημα αφράτης ζύμης & ήπιας κοκορίλας…
Υπέροχη επίσης & η ανάμεικτη σαλάτα τους με baba ganoush.
Να σου πω… αυτό που καθ’υπερβολή λέγαμε στα περιοδικά την Αθήνα «αναδυόμενη Μέκκα του street food» πριν την ώρα της, μήπως με τα χρόνια το πιστέψαμε & το κάνουμε σιγά σιγά πραγματικότητα; Οι ενδείξεις είναι όλες εδώ: μια «πολύ happy να περιμένει ουρά», ξένοι τουρίστες σε αναζήτηση μιας μοναδικής γευστικής εμπειρίας & τόση νοστιμιά, ξαναλέω, που έμεινα μαλάκας.