Πάνω: To καρπάτσο μόσχου με αστεία διακόσμηση & αυτή τη μυστηριώδη πορτοκαλί σος που δεν αναγραφόταν στο μενού…
Λοιπόν… φταίω.
Όταν σε ένα εστιατόριο καλούν για διαφήμιση τον Κώστα τον Σόμμερ του Survival Secret, μαζί με τους πιο ίου παίκτες του Survivor 1 & έναν cult χαρακτήρα από καμπάνια του Jumbo, αυτό πρέπει να σε προϊδεάσει να μην πλησιάσεις -εγώ τουλάχιστον δεν έπρεπε να είχα πλησιάσει, γιατί να τώρα, αναγκάζομαι να γράψω πράγματα που θα μπορούσα & να είχα αποφύγει…
Το Wolves of Kitchen στο Ψυχικό μας ήρθε από τη Μύκονο & είναι κάτι σαν TGI Friday’s για ενήλικες: μεγάλο & μαζικό, με συμπαθητικό & καλοπροαίρετο προσωπικό & ένα μενού που το διαβάζεις & σου τρέχουν τα σάλια, γεμάτο εντυπωσιακές κοπές κρέατος («θρυλικές» διάβασα στο μενού & έκλαψα), comfort ζυμαρικά τύπου «σπαγγέτι μπολονέζ με σιτεμένο μοσχάρι», ευφάνταστα ορεκτικά που πρόδηλα μιμούνται Vezene & γλυκά-υπερπαραγωγή!
Και είναι οκ τα πιάτα (γιατί πόσο στραβά μπορεί να πάει ένα μοσχαρίσιο φιλέτο με πατάτες τηγανιτές;), όμως με 50 ευρώ το άτομο χωρίς ποτά έχεις άλλες απαιτήσεις, όχι;
Ας πούμε περιμένεις κάτι περισσότερο από μια καρμπονάρα σαν να ήταν Knorr.
Ή θες να ξέρεις την προέλευση & τη ράτσα των κρεάτων -όχι μέσες άκρες.
Ή τι συμπέρασμα να βγάλω για το καρπάτσο μόσχου (βλ. φωτογραφία κάτω) με την πορτοκαλί σος, που ενω δεν την έγραφε καθόλου το μενού, εντούτοις κυριαρχούσε στο πιάτο; Σαν να την πρόσθεσαν εκ των υστέρων γιατί έμοιαζε τελικα πολύ ωμό ένα σκέτο καρπάτσο για τα γούστα του μέσου ανειδίκευτου πελάτη τους. Του Κώστα του Σόμμερ, ας πούμε.
To be honest, το Wolves of Kitchen τρώγεται, δεν είναι κακό. Και θα μπορούσε να κάνει μέχρι & πετυχημένο franchise στη Θεσσαλονίκη ή -ξέρω ‘γω- στη Γλυφάδα εάν:
α) Χαμήλωνε λίγο τις τιμές με αντίστοιχο downsizing στο χώρο, αφού καταλαβαίνω ότι δεν πληρώνω εδώ καμιά σπάνια ποιότητα κρέατος αλλά το ακριβό ενοίκιο.
β) Ήταν πιο ειλικρινές & λιγότερο προκλητικό στις προθέσεις του. Όλη αυτή η τσάμπα φιλολογία περί «ναού του κρέατος» που διακινήθηκε στα media με τις ευλογίες του φιλόδοξου σεφ-ιδιοκτήτη, δεν πείθει αλλά περισσότερο απωθεί όσους πραγματικά ξέρουν να τρώνε, τους μόνους που θα έδιναν άλλωστε 115 ευρώ για μια μπριζόλα Tomahawk. Η οποία ναι μεν υπάρχει στον κατάλογο, αλλά καλύτερα να τη δοκίμαζες κάπου αλλού πιο σίγουρα…
