Το δραστήριο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης εγκαινίασε με επιτυχία τον περασμένο Ιούνιο την έκθεση George Condo at Cycladic, την πρώτη μεγάλη ατομική μουσειακή έκθεση του George Condo στην Ελλάδα, που συνεχίζεται μέχρι τις 14 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Σταθάτου.
Η έκθεση περιλαμβάνει 30 έργα -ζωγραφικά, γλυπτά & σχέδια- τα οποία καλύπτουν τα τελευταία 20 χρόνια πορείας του διάσημου Αμερικανού καλλιτέχνη.
Ο Condo –μαζί με τον Jean-Michel Basquiat, τον Keith Haring και τον Jeff Koons– συνέβαλε καταλυτικά στην αναβίωση της αναπαραστατικής ζωγραφικής στην Αμερική τη δεκαετία του ’80 και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς γλύπτες και αναπαραστατικούς ζωγράφους μέχρι σήμερα. Ανήκει σε μια γενιά καλλιτεχνών οι οποίοι επανήλθαν στην παραστατική ζωγραφική παρότι δημιούργησαν σε μια εποχή, μετά τον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό, όπου η Εννοιολογική Τέχνη και ο Μινιμαλισμός μεσουρανούσαν στο καλλιτεχνικό προσκήνιο.
Παίζοντας ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στο όμορφο και το γκροτέσκο, το καθημερινό και το παράλογο, την υψηλή και την εμπορική “pop” τέχνη, οι φρέσκιες εικαστικές δημιουργίες του Condo τον καθιστούν έναν από τους πιο εφευρετικούς καλλιτέχνες της γενιάς του.
Το έργο του Condo, διαποτισμένο από μια βαθιά γνώση της λογοτεχνίας, της μουσικής και της Ιστορίας της Τέχνης, μοιάζει σαν αντικατοπτρισμός του χαρακτήρα του, μια προέκταση του εαυτού του: χαρισματικό, μεγαλειώδες, διορατικό, καλλιεργημένο, κομψό και με πηγαία αίσθηση του χιούμορ. Χαμόγελα πονηρά, μάτια γουρλωτά, οδοντοστοιχίες, κεφάλια που διαθλώνται –σε μαύρο μελάνι ή με εκρήξεις κίτρινου, πράσινου, μωβ και πορτοκαλί χρώματος – συνθέτουν τις μορφές του φρενήρους κόσμου του Condo.
Μεταξύ άλλων η έκθεση περιλαμβάνει τα γλυπτά Τοτεμική Φιγούρα (Totemic Personage, 2012, βλ. πάνω) και Γυμνό σε Κιβώτια Κρασιού 2 (Nude on Wine Crates 2, 2016), όπου ο κατακερματισμός και η ανακατασκευή αναδεικνύονται ως βασικά χαρακτηριστικά της δουλειάς του Condo καθώς και το έργο ο Εσωτερικός Κόσμος (Internal Space, 2005), που αποδεικνύει ότι ένα έργο μπορεί να είναι ταυτόχρονα και παραστατικό και αφηρημένο.
Στα έργα οι Άστεγοι Αρλεκίνοι (Homeless Harlequins, 2004), Χαμογελαστός Αρλεκίνος (Grinning Harlequin, 2005) και Γελαστός Ιερέας (Laughing Priest, 2004) αναδεικνύεται η χαρακτηριστική πρακτική του Condo να καταγράφει στα πορτραίτα του καθημερινούς παραλογισμούς της ζωής, μέσα από ένα σύνολο χαρακτήρων που κατοικούν στο μυαλό του, συνθέτοντας μια δική του comedia dell’ arte. Το Χάρτινα Πρόσωπα (Paper Faces, 1997) είναι ένα μνημειακό έργο στο οποίο ο Condo συγκεντρώνει μια σειρά από χαρακτηριστικά μοτίβα της δουλειάς του.