Για τα γενέθλια του κολλητού μου του Βασίλη, σταμάτησα μετά από χρόνια ξανά στην Αλέα στο Ψυχικό και διάλεξα αυτή την καταπληκτική mini-τούρτα για τέσσερα άτομα -τη φτηνότερη που είχε έτσι κι αλλιώς- για την οποία πλήρωσα… 39 ευρώ (Έλεος!)
Στρώσεις από παχιά κρέμα και μαγικά σιροπιασμένη λεπτή σφολιάτα, ώριμες ζουμερές γλυκιές φράουλες που τρώγωνται και σκέτες (όχι σαν τις ξινές που μου τυχαίνουν τελευταία στα Fresh), τραγανά κροκάν και κάτι απίστευτοι μπεζέδες on top γεμισμένοι με κρέμα που έσκαγε στο στόμα… Όμως ειλικρινά τίποτα δεν δικαιολογεί αυτήν τη γελοία τιμή. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2007 και ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΕΛΒΕΤΙΑ!
Στην Αλέα, βέβαια, που να το καταλάβουν όταν η πελατεία τους είναι πλούσιες γριές από το Παλαιό Ψυχικό, που μπερδεύουν ακόμη τα ευρώ με τις δραχμές; Το κατάστημά τους στο Κολωνάκι έκλεισε με το που ξεκίνησε η κρίση, γιατί δεν πήγαινε πουθενά με αυτές τις τιμές. Δεν είναι κρίμα ένα τόσο καλό ζαχαροπλαστείο να πεθάνει σιγά σιγά μαζί με την πελατεία του; Ε, δεν είναι;
By the way, εκεί έφαγα την ίδια μέρα την ακριβότερη (αν και κάπως μέτρια) πρασόπιτα του κόσμου (8,5 ευρώ!). Και αυτό που με πείραξε ακόμη περισσότερο ήταν που μέσα στα capital controls, εδώ δεν δέχονται κάρτα, αλλά πληρώνονται ακόμη μόνο με αγνώστου προελέυσεως (πάκους, αν κρίνεις από τις τιμές τους) μετρητά. Πόσο μαυραγοριτισμός της ζαχαροπλαστικής…