Το αγάπησα με το που πάτησα το πόδι μου εκεί & πουθενά δεν έχω αισθανθεί πιο χαλαρά! Ορίστε το γιατί…
Ηλιόλουστοι, ακομπλεξάριστοι, αθλητικοί & όμορφοι, χαλαροί στα μικρά & στα μεγάλα, εύκολα προσεγγίσιμοι & ακόμη πιο έτοιμοι να σε βοηθήσουν ή να ανοίξουν φιλική κουβέντα με έναν άγνωστο, οι Καλιφορνέζοι, όλοι τους, είναι αποκάλυψη!
Το Λος Άντζελες, αυτή η τεράστια παραγωγική & efficient μεγαλούπολη που μοιάζει με αχανές resort, φαίνεται ότι ποτίζει τους ανθρώπους της με αισιοδοξία για τη ζωή -κάτι που στην Αθήνα μού λείπει άπειρα. Ενώ έχουμε κι εμείς το ωραίο κλίμα, τη θάλασσα, τα ταλέντα μας, η πολυετής ανικανότητα της πολιτικής διαχείρισης για τα καθημερινά, μας έχει κάνει κληρονομικά γκρινιάρηδες & μίζερους για να μην πω ιδεολογικά ακραίους, δυσλειτουργικούς & σχεδόν αυτοκαταστροφικούς.
Δεν είμαστε μόνο εμείς, ολόκληρη η Γηραιά Ήπειρος γκρινιάζει σαν ξεμωραμένη γραία, αλλά στην Ελλάδα, σε αυτόν τον ευλογημένο σαν την Καλιφόρνια τόπο, δεν θα έπρεπε ρε γαμώτο να είχαμε πέσει στην παγίδα της «αυτοτροφοδοτούμενης δυσκολίας» όταν όλες τις απαντήσεις τις έχει δώσει το L.A. προ καιρού. Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει…
Αυτά εδώ είναι τα 5 essential μέρη που πρέπει οπωσδήποτε να πας για να καταλάβεις την πόλη & να περάσεις φανταστικά!
Στις παραλιακές Σάντα Μόνικα, Venice beach & την Abbot Kinney
Ολόκληρες πόλεις (όχι μικρές γειτονίτσες) χτισμένες σαν παραλιακά καλοκαιρινά resort με ισόγεια ξύλινα σπιτάκια κοντά στον ωκεανό & με τεράστια αμμουδιά που απλώνεται για χιλιόμετρα μπροστά από το Λος Άντζελες. Κάτι σαν το δικό μας Φάληρο-Βουλιαγμένη, αλλά χωρίς αυθαίρετα και με συνεχόμενους πεζοδρόμους, ποδηλατοδρόμους, πάρκα skate, λούνα παρκ, πανέμορφο, αθλητικό crowd και cool attitude για τη ζωή!
Από πίσω, η μποέμικη & hip λεωφόρος Abbot Kinney όπου και απέκτησα my newest obsession: vegan ice-cream from the truck! Σε εμένα που σκοτώνω για καλό παγωτό, να τώρα που ένας ολοκαίνουργιος dairy-free κόσμος μού φανερώθηκε σε τέλειες γεύσεις salted caramel & matcha… Ποιος καπάτσος θα φέρει πρώτος την τάση στην Αθήνα;; I dare you!
Στα βόρεια προάστια Beverly Hills, Hollyhood & Melrose
Οι αναλογίες με την Αθήνα συνεχίζονται & στα ΒΠ (εκεί βέβαια όλα είναι στο maximum).
Ιδιαίτερη μνεία: στο χλιδάτο Rodeo Drive & στο cool West Hollywood, στο IVY restaurant που είναι λες και η Ράτκα μετακόμισε σε ανθοστόλιστη αυλή στην Κηφισιά, στο Beverly Hills Hotel όπου οι rich & famous αισθάνονται σαν στο πατρικό τους και τέλος στο θρυλικό Chateau Marmont…
Πίστευα ότι θα ήταν ένα τουριστικό απομεινάρι του Old Hollywood, ένα φορτωμένο με αστικούς μύθους & γαργαλιστικά σκάνδαλα στέκι των πιο διάσημων (παλιότερων) σταρ, που έχει ξεπέσει σε τουριστική ατραξιόν: να έρχεται ένας Μεσολογγίτης (εγώ) να πίνει ένα κοκτέιλ των 20 ευρώ…
Όμως το ξακουστό Chateau Marmont, για το οποίο οι Eagles έγραψαν το Hotel California, ακόμη είναι ίσως το πιο ψαρωτικό, ιδιαίτερο & σέξι ξενοδοχείο που έχω πάει ποτέ, με super crowd & larger than life κλάση. Θυμίζει δε στην ατμόσφαιρα το προσφιλές στους Έλληνες lifestyle connoisseurs Hotel Costes στο Παρίσι, αλλά τι βλακείες λέω, το Costes μού κάνει να ήδη προφανές πως φτιάχτηκε για να αντιγράψει το Marmont.
Στο αυθεντικότερο, λοιπόν, ξενοδοχείο παραγωγής μύθων, εδώ που έδιωξαν την Μπρίτνι Σπιρς γιατί πασάλειψε το γλυκό στο πρόσωπό της, εδώ που ο Τζόνι Ντεπ το έκανε με την Κέιτ Μος σε κάθε δωμάτιο & ο Τζειμς Ντιν πήδηξε από το παράθυρο για να πάρει τον ρόλο του Επαναστάτη Χωρίς Αιτία, εδώ λέω για να το ακούν μερικοί μερικοί, οι άνθρωποι ήταν συγκλονιστικά όμορφοι, κομψοί, powerful, well-off, εντυπωσιακοί στην όψη & δυνατοί στην αύρα, αλλά πολύ πολύ πιο χαλαροί από οποιαδήποτε κοσμική ταβέρνα στο Κολωνάκι.
Το υπέροχο Malibu!
Το Μάλιμπου δεν ήταν τελικά όπως το φανταζόμουν από τις ταινίες & τις σειρές… Είναι καλύτερο! Γιατί δεν έχει γριές πλούσιες κοκότες με παραμορφωτικές πλαστικές, αλλά crowd naturally ακμαίο στα 20, στα 30, στα 40, στα 50 του… Γιατί παρά τα δισεκατομμύρια στους λογαριασμούς τους, οι άνθρωποι εδώ, στη Βουλιαγμένη του Λος Άντζελες, κινούνται με σεβασμό & coolness, όχι με έπαρση. Γιατί τέλος έχει το Malibu Farm, ένα full organic εστιατόριο πάνω στην πανέμορφη ξύλινη αποβάθρα (Pier), όπου αράζεις & βλέπεις το ηλιοβασίλεμα να δύει πίσω από σέρφερ που ίπτανται στα κύματα του Ειρηνικού.
Για organic brunch στο Silverlake, τη Μέκκα των hipster
Έχω αρχίσει να έχω τις επιφυλάξεις μου για τα μαγαζιά-φάρους της hipster κουλτούρας, που τόσο έχω «πουλήσει» στα post μου… Για έναν κυρίως λόγο: συνήθως απ’έξω μυρίζει κατρουλίλα.
Το ίδιο συνέβη & στο Squirl, το πιο hot μέρος για breakfast & brunch σε ολόκληρο το Λος Άντζελες, που ναι μεν αξίζει το μελάνι που χύνεται για πάρτη του ως η μέκκα του «new californian cuisine», αλλά αν σας το πρότεινα μπορεί & να με κάνατε unfollow α) γιατί είναι πολύ χύμα στο κύμα street food-like, τόσο που κάνει το δικό μας Μπελ-Ρέυ να μοιάζει παλατάκι & β) γιατί βρίσκεται στη χιψτερογειτονια του Silverlake, το προτελευταίο μέρος στο LA που θες να ξοδέψεις τον πολύτιμο χρόνο σου μετά από 20 ώρες ταξίδι.
By the way, η παραπάνω άποψη απευθύνεται σε φίλους πάνω από 25 & καθαρούς… οι υπόλοιποι go as you wish!
DTLA ή αλλιώς Down Town Los Angeles…
Η μόνη περιοχή με ουρανοξύστες, αλλά και Art Deco κτίρια που σώθηκαν από τους σεισμούς, είναι το set για πολλές ταινίες εποχής (εγώ πέτυχα γυρίσματα της σειράς LA Confidential), με αρκετά επίσης meeting point για τους hipster, όπως το ξενοδοχείο μου ACE HOTEL, αλλά και μερικά σούπερ αρχιτεκτονήματα, όπως το Disney Concert Hall από τον Φρανκ Γκέρι ή το μουσείο The Broad -ακριβώς δίπλα- με top attraction (όπου χρειάζεται να κλείσεις θέση) το δωμάτιο με τους καθρέφτες από την καλλιτέχνη Yayoi Kusama.
Κατά τα άλλα, το βράδυ είναι επικίνδυνα εδώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις…
Viral στο instagram είναι & το art installation CITY LIGHT του Chris Burden έξω από το LACMA: το πιο πολυφωτογραφημένο πράγμα στο Λος Άντζελες, έχοντας ξεπεράσει πια ακόμη & το Hollywood sign, αποδεικνύει πως όποιος κάνει τέχνη για τους πολλούς ανθρώπους το εισπράττει πίσω σε αντίστοιχα πολλή αγάπη!
